دو روی سکه

عده ای که از انتخاب های پیشین خود ناامید هستند با استناد به بیانات امام خامنه ای دست به دامان جوانانی شده اند که قرار است آینده سازان کشور باشند.

این جای امیدواری است که جوانان ما خود را در برابر مشکلات کشور مسئول می دانند و در پی پوشیدن ردای نمایندگی خود را در معرض رای مردم قرار می دهند، فارغ از نتیجه انتخابات این حرکت ستودنی است و قابل احترام. اما در این بین افرادی در پی تفسیر به رای بیانات رهبری هستند که گزینه خود را به مردم تحمیل کنند.

رهبر انقلاب فرموده اند؛ زمینه را برای روی کار آمدن دولت جوان و حزب اللهی فراهم کنید!

عمل به توصیه های رهبر وظیفه شرعی ماست. حال سوال اینجاست که آیا مسیر عملی شدن توصیه های رهبری از کرسی سبز بهارستان می گذرد؟ آیا دولت همان مجلس است؟

مجلس شورای اسلامی یعنی محل قانون گذاری نه مدیریت اجرایی، قانون گذاری نیاز به افراد با تجربه دارد نیاز به افرادی دارد که با حساب و کتاب قانون مصوب کنند نه از روی احساسات و این به معنای کنار زدن جوانان نیست بلکه مسئله سن نباید باعث شود که چشم بسته انتخاب کنیم و تنها به جوان بودن نامزد مورد نظر اکتفا کنیم. جوانی به سن شناشنامه نیست همانطور که انتصابات رهبری برحسب سن شناسنامه ای نبوده بعنوان مثال فتاح و حاج علی اکبری و بختیاری،

جوانان ما باید پلکانی و گام به گام پیش رفته تا برای رسیدن به مجلس ظرفیت سازی شده باشند و با پختگی کامل بر کرسی مجلس تکیه زنند در همین مجلس هم جوانانی هستند که مردم به انها اعتماد کرده و کرسی مجلس را به دستانشان سپرده اند و قضاوت در مورد عملکرد این جوانان با اندکی تحقیق می شود به نتیجه رسید که آیا فاکتور جوانی به تنهایی می تواند دلیلی بر کارامدی فرد مورد نظر باشد.

اخیرا در دیدار تعدادی از گروههای جهادی با رهبر انقلاب انتقاداتی از سوی برخی جوانان مطرح شد که محسن مهدیان در کانال تلگرامی خود به چند نکته اشاره کرده اند، شما که خودتان بحث جوانگرایی را مطرح کردید چرا برخی از انتصاب های تان جوانانه نیست؟
پاسخ ایشان دو بخش دارد.

بخش اول اشاره ایشان به آقای فتاح است و می گویند “ایشان نه پیر است و نه جوان اما آیا به مصلحت است که کنار گذاشته شوند و در جای دیگر می گویند بهترین راه حل برای جوان گرایی این است که یک رئیس جمهور جوان سرکار بیاید.

به این فهم دو برداشت کلیدی از این تعابیر می شود.

یکم مساله این است که ما در ۴۰ سالگی انقلاب افرادی داریم که گرچه جوان و یا پیر نیستند، اما کوله بار تجربه اند.

یک انقلاب برای اینها سپری و هزینه ها شده است تا تجربه کسب کردند. سوال این است که آیا می توان و منطقی است که کنار گذاشته شوند؟ آیا ضرورت جوانگرایی به معنی حذف تجربه گرایی است؟

اما دوم و مهمتر اینکه رهبری توضیح می دهند مسیر جوانگرایی از حذف دستوری باتجربه ها نمی گذرد. لذا می فرماید برای رسیدن به جوانگرایی باید یک جوان دولت بعدی را به اختیار بگیرد. این تعبیر یعنی برای تحقق گام دوم و جوانگرایی نباید منتظر انتصاب و دستور و نسخه های بالا به پایین ماند.

جوانگرایی یک پروسه در درون مردم سالاری است یعنی به جای چشم دوختن به مسئولان باید چشم به مردم دوخت. با این گزاره، یعنی گام دوم را باید به سبک دیگری تحلیل کنیم؛ تحلیلی مردمی نه حکومتی.

و حال گریزی می زنیم به شاخصه های نماینده مجلس از دیدگاه رهبر که می تواند چراغ راهی باشد برای انتخاب گزینه اصلح.

نامزد ها به مراکز قدرت و ثروت متصل نباشند
اگر چنانچه نامزد ها به مراکز ثروت و قدرت متصل شوند، کار خراب می شود؛ همچنان که امروز در به اصطلاح دموکراسی های دنیا، در آمریکا و غیر آمریکا این رسم هست؛ کمپانی ها و پولدار ها به نامزد انتخابات در ریاست جمهوری یا در انتخابات کنگره پول می دهند، ولی او در مقابل آن ها متعهد است. آن رئیس جمهوری که با پول دستگاه های گوناگون و مراکز ثروت سر کار بیاید، در مقابل آن ها متعهد است. آن نماینده مجلسی که با پول فلان شرکت و فلان کمپانی و فلان ارباب و فلان پولدار توی مجلس بیاید، مجبور است آنجائی که آن ها لازم می دانند، قانون جعل کند، قانون بردارد، توسعه و تضییق در قانون بکند. این نماینده به درد مردم نمی خورد. نه باید به مراکز ثروتهای شخصی متصل بود، و نه به طریق اولی به ثروتهای عمومی. کسی بیاید از پول بیت المال مصرف کند، برای اینکه به وکالت مجلس برسد؛ این دو برابر اشکال دارد، اشکال مضاعف دارد. این ها را باید مردم مراقب باشند.
بیانات در دیدار مردم قم به مناسبت سالروز ۱۹ دی ۱۹/۱۰/۱۳۹۰

کارآمدی تنها کافی نیست
انتخابات، یک کار بزرگ و یک اقدام شرعی و یک اقدام خدایی است؛ بگردید آدمهای مناسب را برای این کار مهم پیدا کنید. آدمِ مناسب چطور آدمی است؟ باید کارآمد باشد… کارآمدیِ تنها هم کافی نیست؛ باید متدیّن هم باشد. آدم متدیّن، احتمال خیانتش کم است. آن متدیّنهایی که یک وقت دچار لغزش می شوند، اوّل تقوای خودشان را از دست می دهند؛ بعد این لغزش به سراغ آن ها می آید. پس، باید متدیّن و باتقوا هم باشند تا بتوانید برای کارهای این کشور به آن ها اعتماد کنید. همچنین باید در مقابل توپ و تشر این و آن – خارجی، داخلی، زورگویان، قدرتمداران – شجاع باشد و دل خود را نبازد. کسی که دل خود را در مقابل توپ و تشر باخت، دستش هم برای امضا می لغزد؛ پایش هم برای جلو رفتن می لرزد؛ نمی شود به او اعتماد کرد.
بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم ۱۱/۱۲/۱۳۷۸

صداقت و دلسوزی نماینده را تشخیص دهید
مجلس شورای اسلامی، مجلس مردم است. مجلس خان ها نیست؛ مجلس آحاد مردم است. نماینده ای که انتخاب می شود، باید دلسوز مردم باشد، صادق باشد، صمیمی باشد و بخواهد برای مردم کار کند. بعضی تظاهر به کار می کنند، اما کار نمی کنند. این، به درد نمی خورد. باید برای مردم کار کرد. صداقت و دلسوزی نماینده ای را که می خواهید انتخاب کنید، تشخیص دهید و بعد او را برگزینید.
بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه تهران ۰۷/۰۱/۱۳۷۱

نماینده باید اولویت ها را بفهمد
نماینده باید دارای فهم و درک سیاسی باشد و مسائل کشور را بفهمد؛ هم مسائل خارجی و توطئه های دشمنان را و هم مسائل داخلی و نیازهای مردم و اولویتهای کشور را. این طور نباشد که بدون رعایت اولویت ها، مسأله ای را مطرح کنند، شعاری بدهند و برای ملت و دولت مشکل درست کنند.
بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه تهران ۰۷/۰۱/۱۳۷۱

علی اکبر جعفی